محمد غفاری فرد ، سید طاهر موسوی
هدف از اين مطالعه، بررسي اثرات
مخارج جاري و عمراني به‌عنوان ابزارهاي سياست مالي و نرخ ارز، حجم حقیقی پول و
تولید ناخالص داخلی بر متغير كلان اقتصادي مانند تورم در اقتصاد افغانستان، با
استفاده از داده‌هاي سالانه، طي دوره (1381-1395) است. در اين راستا از الگوي
اقتصاد سنجي خود رگرسيون برداري استفاده شد. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه در
کوتاه مدت مخارج جاری حقیقی، حجم نقدینگی حقیقی، نرخ ارز موجب افزایش تورم
در افغانستان می‌شوند. درحالی که افزایش مخارج عمرانی حقیقی و تولید ناخالص داخلی
باعث کاهش تورم می‌شود به لحاظ آماری نیز معنادارند؛ ولی در بلند مدت تنها افزایش
تولید ناخالص داخلی است که موجب کاهش تورم در اقتصاد افغانستان خواهند شد. با
عنايت به نتايج به دست‌آمده، در کوتاه مدت برای کنترل تورم باید سهم مخارج عمرانی
را در بودجه دولت افزایش یابند و همچنان در بلند مدت انضباط در مخارج دولت مؤثرترین
سیاست در کنترل تورم است.